Mano Del

۱۳۸۴ اردیبهشت ۱۴, چهارشنبه

كپي از وبلاگ قديمي

ببار بارون
!ببار خيسم کن
بذار ديوار دلم نم بکشه که اين روزا از دلتنگيش ترک نخوره
خرد نشه ببار
بارون!ببار -------------------------------------------------------------------- سـنگ عزيزتر از جان
با سلام و تقديم احترامات فائقه ، جهت عرض تبريک سال نو و تقديم سنگريزه ها ،خدمت رسيديم ،تشريف نداشتيد
بعد از عيد مجددا خدمت می رسيم
باران و باد - به همراه خانواده -
اين همه ی متن پيغامی بود که امروز تا در رو باز کردم، افتاد توی خونه ------------------------------------------------------------------------ کلاغ چطوری روز ازل تا ابد می دونه که طوطی نيست !؟ ---------------------------------------------------------- بی بی !اين سربازان ،خاجند. آس پيک هم نشدند بيايند بالای ورقها بمانند لااقل!حکم از همان اول "دل" بود. ------------------------------------------------------------------------ چقدر سخت است که آرزو کنم : نبــــاشـــی!چقدر سخت است. ------------------------------------------------------------------------ غروب از صدای کلاغ ها پر می شود
کلاغها از تشعشع نارنجی غروب
جوری حس لازم و ملزومی دارند با هم
اما در نهايت ،نارنجی شرط لازم است برای غروب اما کلاغ نه
و دقيقا همين کلاغ را منزوی می کند و غروب را با شکوه. ----------------------------------------------------------------------- آدم بايد مثل ابراهيم باشه
آدم بايد بتونه عزيزترين کسش رو بکشه
شايد اينطوری دوباره اونو بدست بياره
"از گفتار فيلم هامون ------------------------------------------------------------------------ "کاشکی سر بشکند،پا بشکند ،دل نشـــکـنـد !"

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]

<< صفحهٔ اصلی